Jolanta Okuniewska
nauczycielka edukacji wczesnoszkolnej oraz języka angielskiego
w klasach I-III w Szkole Podstawowej nr 13 w Olsztynie;
znalazła się na liście 50 nauczycieli nominowanych do "szkolnego Nobla"
(spośród 8 tys. nominacji i wniosków ze 148 państw)
Jolanta Okuniewska jest jedną z nauczycielek, które wykorzystują nowoczesne technologie w edukacji. Jest założycielką bloga TABLECIAKI - Tableszyt w okładce w motyle.
Jednym z narzędzi, których pani używa, jest e-twinning. Co to takiego?
- To międzynarodowy program współpracy szkół, który polega na wykorzystywaniu nowoczesnych technologii. Znalazłam swoje miejsce w e-twinningu kilka lat temu i jestem z tym programem związana wielką miłością dwustronną. Tych narzędzi internetowych, za pomocą których można zrobić film, quiz, prezentację ze zdjęć, teraz także memy i różne inne przedziwne rzeczy, nauczyła mnie nauczycielka Maria Dragos z Rumunii. Z nią stworzyłam swój pierwszy projekt. Szłam jej śladem. To, co ona zrobiła, ja przetwarzałam, uczyłam się. Zadawałam jej pytania, takim prostym angielskim, bo Maria nie zna tego języka. Świetnie zna francuski, włoski, ale niestety ja nie. Nie było to jednak przeszkodą. Ona sobie tłumaczyła to, co do niej pisałam, i w prosty sposób mi odpowiadała. Udawało się w ten sposób współpracować i nasz pierwszy dłuższy projekt zajął trzecie miejsce w Polsce. To był ogromny sukces.
Dzięki temu, że współpracuję z nauczycielami z zagranicy i realizuję z dziećmi te międzynarodowe projekty, mogę cały czas zachować świeżość. Nie ma we mnie tego wypalenia zawodowego.
Dzieci chętnie angażują się w takie akcje, bo zapewne internet je przyciąga.
- Nie wszystko robimy w internecie. Dużo działań odbywa się w klasie za pomocą tradycyjnych metod. Dzieci coś piszą, rysują, wycinają. Potem ja z tego przygotowuję materiały, które zamieszczam na platformie Twinspace. Moi uczniowie są jeszcze za mali, żeby samodzielnie być w internecie, natomiast my to wszystko, co stworzyliśmy, później wspólnie oglądamy. Mamy też założoną stronę klasy, aby rodzice i uczniowie zawsze mogli tam zajrzeć i zobaczyć, co się takiego działo.
Jeżeli natomiast trzeba stworzyć jakiś wspólny obrazek z dziećmi z drugiego końca Europy, to wtedy spotykamy się w pracowni komputerowej. Ostatnio mieliśmy wideokonferencję ze szkołami z Włoch i z Malty. Mamy taki projekt na temat plastyki i przyszedł czas świąt, więc wysłaliśmy sobie życzenia oraz spotkaliśmy się, żeby zaśpiewać kolędy w swoich ojczystych językach, a także piosenkę, którą sobie wybraliśmy. Dla dzieci to ogromne przeżycie. Mogły zobaczyć, że dzieci na Malcie noszą mundurki, a we Włoszech fartuszki. Uczymy się dzięki temu o kulturach, narodach, o tym, że trzeba się kochać między krajami, żeby był pokój.
źródło: http://olsztyn.wyborcza.pl/olsztyn/1,150375,19368795,pierwsza-olsztynianka-z-szansami-na-nobla.html
